Kolejka na Kasprowy Wierch to jedyna w Polsce wysokogórska kolej linowa. Droga na szczyt Kasprowego Wierchu liczy 4291,59 metrów, ale dzięki nam trwa zaledwie kilkanaście minut - wagoniki przewożą jednorazowo nawet 60 osób zimą, latem 32 osoby! Podróż ponad tatrzańskimi dolinami obfituje we wspaniałe widoki i dostarcza niezapomnianych wrażeń. 

Górna stacja kolejki jest położona na wysokości 1959 m.n.p.m (zaledwie 26 metrów poniżej wierzchołka Kasprowego Wierchu) i wraz z Obserwatorium Meteorologicznym stanowi parę najwyżej położonych budynków w Polsce.

Na szczycie Kasprowego możemy podziwiać zapierające dech w piersiach górskie widoki – Kasprowy Wierch znajduje się niemal centralnie w środku pasma tatrzańskiego. Wyjeżdżając na wierzchołek możemy także rozpocząć pieszą wycieczkę – ze szczytu żółty szlak sprowadza turystów na Halę Gąsienicową, graniowy szlak czerwony prowadzi na wschód przez Beskid, Skrajną i Pośrednią Turnię na Świnicę, a na zachód – na Czerwone Wierchy.

W zimie Kasprowy Wierch stwarza możliwości do uprawiania jednych z najpiękniejszych sportów - narciarstwa i snowboardu. Oprócz kolei linowej do dyspozycji narciarzy są dwie koleje krzesełkowe w kotle Gąsienicowym i Goryczkowym. Świetnie przygotowane trasy narciarskie oraz bliskość gór przyciąga tu rzesze miłośników białego szaleństwa. Dla narciarzy PKL w rejonie Kasprowego Wierchu przygotowuje łącznie 14 km tras narciarskich na naturalnym śniegu. Trasy w rejonie Kasprowego Wierchu posiadają homologacje FIS do rozgrywania zawodów.

Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza (Teatr Witkacego) został założony w Zakopanem przez grupę absolwentów PWST z Krakowa (Julia Wernio i Andrzej Dziuk oraz przyszli aktorzy: Dorota Ficoń, Karina Krzywicka, Piotr Dąbrowski, Andrzej Jesionek, Krzysztof Łakomik, Krzysztof Najbor i Piotr Sambor).

Sam pomysł zrodził się wśród studentów Wydziału Reżyserii Dramatu i Wydziału Aktorskiego jeszcze podczas studiów. 9 sierpnia 1984 r. wystawiono sztukę Witkiewicza pt. Pragmatyści.

Po zawarciu oficjalnego porozumienia z Towarzystwem Miłośników Teatru im. Heleny Modrzejewskiej teatr rozpoczął działalność 24 lutego 1985 od wystawienia sztuki Autoparodia na podstawie zakopiańskich tekstów Witkacego w reżyserii Andrzeja Dziuka. Siedzibą Teatru przy ulicy Chramcówki jest sala w Hotelu Chałubiński (dawniejszy Zakład Wodoleczniczy dra Andrzeja Chramca, później Sanatorium Czerwonego Krzyża przekształcone w Sanatorium im. Chałubińskiego).

Cykl premier teatralnych jest związany z letnim i zimowym sezonem turystycznym. W holu teatralnym odbywają się też liczne wystawy plastyczne, koncerty i festiwale teatralne. Obecnie jest instytucją kultury województwa małopolskiego. Od samego początku aż do teraz (informacja z 2007 r.) kieruje nim jeden z założycieli Andrzej Dziuk, reżyser większości przedstawień. Do obsady aktorskiej nadal należą związani z teatrem od pierwszych dni: Dorota Ficoń, Krzysztof Łakomik i Krzysztof Najbor.

W 2004 r. gdańskie wydawnictwo słowo/obraz terytoria opublikowało monografię Barbary Świąder W metafizycznej dziurze. Teatr Witkacego w Zakopanem. Wywiady z twórcami Teatru Witkacego uzupełnione są fotografiami Wojciecha Plewińskiego oraz dokumentacją autorstwa Marcina Zawady.

Dyrektor Andrzej Dziuk wraz z zespołem są laureatami nagrody im. Konrada Swinarskiego - przyznawanej przez redakcję miesięcznika "Teatr" - za sezon 1986/1987, "za stworzenie i działalność artystyczną Teatru im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem".

Wielka Krokiew imienia Stanisława Marusarza to największa spośród zakopiańskich skoczni narciarskich o punkcie konstrukcyjnym K120. Położona na północnym stoku góry Krokiew u zbiegu ulic Bronisława Czecha i Józefa Piłsudskiego, jest jednym z najpiekniejszych obiektów tego typu. Swoją urodę zawdzięcza naturalnemu położeniu pośród tatrzańskich lasów.

Tereny wokół skoczni kuszą licznymi straganami z pamiatkami oraz atrakcjami dla dzieci (quady, park linowy, przejażdżki kucykiem, a zimą niewielki wyciąg narciarski). Dla zmotoryzowanych turystów przygotowano parking, zarówno dla samochodów osobowych jak i autokarów. Na pobliskiej ulicy Piłsudskiego mieści się słynna zakopiańska restauracja Bąkowa Zohylina.

Puchar Świata w skokach narciarskich. Zakopane co roku jest organizatorem zawodów w skokach narciarskich w ramach zawodów Pucharu Świata oraz Letniej Grand Prix. Niepowtarzalna atmosfera panująca podczas rozgrywania zawodów, odczuwalna jest nie tylko na samym obiekcie, ale również w całym mieście.

Rekord Wielkiej Krokwi został ustanowiony podczas zawodów PŚ w 2003, wynosi 140 m i należy do Niemca Svena Hannawalda. Wynik ten traktowany jest jako oficjalny rekord.

Najstarsza nekropolia Zakopanego, założona ok. 1850 staraniem ks. Józefa Stolarczyka w pobliżu pierwszego kościoła. Przedtem chowano zakopiańczyków na cmentarzach Chochołowa i Poronina. W pierwszych latach XIX w., po wybudowaniu tzw. kapliczki Gąsieniców, w jej pobliżu sporadycznie chowano zmarłych, m.in. zgodnie z jego testamentem fundatora kapliczki Pawła Gąsienica.

Stary Cmentarz - wg powszechnej opinii - powstał na położonym nad stromym brzegiem potoku (na "brzyzku") gruncie, ofiarowanym na ten cel przez Jana Pęksę, stąd popularna nazwa - "Pęksowy Brzyzek". W 1889 pochowano tu dra Tytusa Chałubińskiego, co dało początek nowemu okresowi w historii cmentarza, który przestał być zwyczajnym cmentarzem wiejskim, a stał się niebawem jedną z najważniejszych nekropoli polskich. Chowano na nim miejscowych górali, taterników, ludzi kultury, zmarłych pod Giewontem gruźlików. W 1931 r. wojewoda krakowski uznał Stary Cmentarz za zabytek kultury i od tej pory wojewódzki konserwator zabytków wyraża każdorazowo zgodę na pochówek. Większość nowo chowanych tu zmarłych to osoby zasłużone dla Zakopanego i Polski, stad też często nazywa się Stary Cmentarz Cmentarzem Zasłużonych.

W okresie okupacji powierzchnię cmentarza zmniejszono o przeszło jedną czwartą, przeprowadzając przez wschodnią część obszaru, przylegającą do potoku, drogę do dolnej stacji kolejki na Gubałówkę. Groby z tego terenu ekshumowano i przeniesiono w inne części cmentarza. 

Obecnie na Starym Cmentarzu znajduje się ok. 320 grobów, a wśród nich m.in. mogiły Józefa Stolarczyka, rodziny Pawlikowskich, Tytusa Chałubińskiego, Jana Krzeptowskiego Sabały, Stanisława Witkiewicza, Władysława Orkana, Kazimierza Tetmajera, Włodzimierza Wnuka, Antoniego Kenara, Józefa Kapeniaka, Antoniego Rząsy, Karola Stryjeńskiego, Kazimierza Dłuskiego, Macieja Sieczki, Józefa Krzeptowskiego, Jędrzeja Wali, Tadeusza Bocheńskiego, Józefa Fedorowicza, Jana Długosza, Tomasza Gluzińskiego, Jana Pasierba-Orlanda, Adama Pacha, Kornela Makuszyńskiego, Mariana Raciborskiego, Karola Kłosowskiego, Stanisława Nędzy-Kubińca, Heleny Marusarzówny, Stefana, Tadeusza i Zofii Zwolińskich, a także symboliczne mogiły m.in. Mariusza Zaruskiego, Bronisława Czecha, Stanisława Ignacego Witkiewicza. 

Opiekę nad Starym Cmentarzem sprawują parafia świętej Rodziny i Urząd Miejski w Zakopanem. Konserwacją zabytków zajmuje się Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, we współpracy z Muzeum Tatrzańskim i Technikum Budownictwa Regionalnego w Zakopanem.

Galeria prezentuje współczesną profesjonalną plastykę polską w kraju i zagranicą. Organizuje spotkania autorskie, pokazy filmów o sztuce, wieczory poezji oraz już od roku 1977 koncerty kameralne i okolicznościowe wraz z Muzeum Karola Szymanowskiego - "Atma" i Towarzystwem Muzycznym im. K. Szymanowskiego w Zakopanem. Galeria organizuje również targi sztuki współczesnej. 

Słynie z corocznych Salonów Marcowych prezentujących wybitne osobowości w sztuce polskiej na wystawach indywidualnych i zbiorowych. W zakopiańskiej Galerii prace swoje prezentowali między innymi: Maria Anto, Magdalena Abakanowicz, Tadeusz Brzozowski, Barbara Gawdzik-Brzozowska, Jerzy Duda Gracz, Władysław Hasior, Zdzisław Beksiński, Jerzy Nowosielski, Jan Szancenbach. Antoni Rząsa, Jerzy Jędrysiak, Jacek Gaj.

Muzeum Tatrzańskie jest jednym z najstarszych muzeów regionalnych w Polsce. W 1888 roku grono przyjaciół i sympatyków dra Tytusa Chałubińskiego utworzyło Towarzystwo Muzeum Tatrzańskiego, które doprowadziło jeszcze w tym samym roku do otwarcia pierwszej ekspozycji. 

Siedzibą nowo powstałego muzeum stał się dom Jana Krzeptowskiego przy Krupówkach, mniej więcej tam, gdzie dziś znajduje się siedziba Banku Przemysłowo-Handlowego. Pierwszym kustoszem Muzeum Tatrzańskiego im. dra Tytusa Chałubińskiego był sekretarz Komisji Klimatycznej, nauczyciel Władysław Roszek.

W muzeum znajduje się największa specjalistyczna biblioteka, gromadząca publikacje książkowe i prasowe, dotyczące Tatr i Podtatrza, polskiego i słowackiego, a także archiwum, stanowiące niewyczerpane źródło wiadomości dla setek badaczy tego regionu.

Zgodnie z lansowaną od pewnego czasu koncepcją muzeum rozproszonego, dyrekcja zakopiańskiej placówki sprawuje opiekę nad dziesiątkami zabytkowych obiektów na terenie Podhala, a także i poza nim. Pod firmą Muzeum Tatrzańskiego działa wiele placówek - od maleńkiego Muzeum Powstania 1846 r. w Chochołowie, do Dworu Tetmajerów w Łopusznej, poprzez oddziały w Zakopanem i na Spiszu.

Najczęściej zwiedzanymi oddziałami Muzeum Tatrzańskiego są Muzeum Stylu Zakopiańskiego w willi "Koliba" (ul. Kościeliska 18), Galeria Władysława Hasiora (ul. Jagiellońska 18b) i Muzeum Kornela Makuszyńskiego - "Opolanka" (ul. Tetmajera 15).

Plac pod Gubałówką stanowi przedłużenie Krupówek, prowadzi do niego nowo wybudowane przejście podziemne pod ulią Kościeliską. Palc to przede wszytskim wielkie targowisko gdzie kupić można wszytsko od kożuchów i butów po owoce i kwiaty, a przede wszytkim regionalne wyroby z drewna, owcze skóry oraz prawdziwe góralskie oscypki i bundz. 

Na placu możne równiez spotkać grupe osób grająca w tzw. trzy kubki lub trzy karty, szczerze odradzamy tą forme rozrywki, można tu tylko stracić dużo pieniedzy.

Kierując się w stronę Gubałówki dojdziemy do budybku Polskich Koleji Liniowych skąd odjeżdża kolejka torowo linowa na szczyt. Dla amatorów pieszych wędrówek istnieje również droga wiodąca na szczyt - szlak rozpoczyna się po lewej stronie budynku PKL. Ze szczytu rozpościera się wspaniały widok na panorame Tatr i dolinę w której leży miasto. Jedną z najnowszych atrakcji w Zakopanem przeznaczoną dla miłośników mocnych wrażeń są organizowane skoki na Bungy z 90-metrowego żurawia.

Aquapark w Zakopanem oferuje swoim gościom liczne atrakcje. Dla fanów pływania przygotowano dwa baseny rekreacyjno-pływackie:wewnętrzny powierzchni 384,5m2 i długości 25 m z wodą o temperaturze 28,5 oC z trzema torami pływackimi (które można wynając po wcześniejszej rezerwacji) oraz z biczami wodnymi w części rekreacyjnej, basen ma głębokośc 13-150 cm.

Basen zewnętrzny o powierzchni 390,8 m2 i temperaturze wody 28,5 oC. Z basenu zewnętrznego położonego na tarasie rozciąga się widok na Tatry Zachodnie i Giewont. Położony wewnątrz budynku basen rekreacyjny stanowi idealne miejsce wypoczyku dla całych rodzin - wyposażony jest w liczne urządzenie do hydromasażu: bicze wodne, kaskady oraz leżanki podwodne.

Jedną z atrakcji Aquaparku, która ucieszy zwłaszcza młodszych jego gości są rurowe zjeżdżalnie wodne - czerwona (106m długości, wysokości 12m, prędkośc max 26 km/h) oraz zielona (166,5mdługości, 16,7m wysokości, a prędkość max to 26km/h). Oprócz nich na terenie aquaprku umiesczono również 3 mniejsze zjeżdżalnie. Dla najmlodszych niewątpliwą atrakcją będzie brodzik o temperaturze wody 33 stopni. Na terenie Aquaparku Zakopane - dostepne sa również liczne sauny, restauracja, sklep z artykułami pływackimi, a także największa w Zakopanem kręgielnia.

Krupówki to jedno z tych miejsc w Zakopanem, które trzeba odwiedzić. Ten zamknięty dla ruchu samochodowego deptak biegnący przez środek miasta ma 1100 m długości. Większość mieszczących sie wzdłuż Krupówek budynków zajmują liczne restauracje i karczmy góralskie oraz sklepy z pamiątkami, jest tu również postój dla dorożek.

Ze znanych i wartych obejrzenia budynków na Krupówkach wymienic należy - Hotel Kasprowy Wierch, neoromański kościół parafialny pw. Świetej Rodziny, zabytkowy budynek Zespołu Szkół Zawodowych i mieszczące się obok niego Muzeum Tatrzańskie.